Nil, dla starożytnych Egipcjan symbol wiecznego odradzania się życia, od niepamiętnych czasów był źródłem sił witalnych dla całego kraju. Rzeka, wraz z przybrzeżnym pasem, wygląda z powietrza jak długa, zielona wstęga urodzajnych ziem, wijąca się przez piaszczystą i niegościnną pustynię. Tą wstęgą jest Egipt: stworzyło go bogactwo Nilu, umożliwiając powstanie jednej z największych cywilizacji na Ziemi.

    Nil, liczący od swoich źródeł 6671 kilometrów, jest najdłuższą rzeką na kuli ziemskiej. Źródła jego dwóch głównych dopływów leżą głęboko w sercu afrykańskiego kontynentu. Nil Biały bierze początek w rzekach wpadających do Jeziora Wiktorii, a następnie płynie na północ, gdzie w stolicy Sudanu, Chartumie, łączy się z krótszym, acz bardziej zasobnym w wodę Nilem Błękitnym. W miejscu połączenia tych dwóch rzek widać wyraźny podział na niebieskawe wody Nilu Błękitnego i bladozielone wody Nilu Białego.

    Z Chartumu rzeka podąża dalej na północ i w okolicach Kairu rozdziela się na dwie odnogi. Jedna z nich wpada do Morza Śródziemnego w Damietcie, około 30 kilometrów od Port Saidu; druga zmierza do Rashid (dawna Rosetta).

    To właśnie tam w 1799 roku znaleziono słynny kamień z Rosetty, który ułatwił odczytanie egipskich hieroglifów. Pomiędzy dwiema odnogami rzeki rozciąga się delta Nilu, 24 tysiące kilometrów kwadratowych żyznych ziem uprawnych, stworzonych przez bogate, aluwialne osady rzeczne.