Zapisane na ścianach piramid teksty religijne są najstarszym opisem wiary w życie pozagrobowe. Pochodzące sprzed ponad czterystu tysięcy lat teksty obrazują rytuały potrzebne by martwy faraon mógł rozpocząć życie w innym wymiarze. Podróż tą umożliwiały mu różnorodne zaklęcia i modlitwy. Według egipskich wierzeń nie miało znaczenia to, z jakiej warstwy społecznej pochodził dany człowiek, jeśli miał czyste i spokojne sumienie mógł po śmierci zamieszkać w świecie bogów. Mógł, na co dzień przebywać wśród nich i cieszyć się ich obecnością. Różne zaklęcia przenosiły zmarłych różnymi drogami. Mógł on wzbić się w powietrze i jak ptak pokonać drogę do boskiego królestwa bądź też wdrapać się po stromych schodach. Znany był również obyczaj, że obok ciała grzebano Księgę Zmarłych. Zawierała ona naukę dla nowej duszy jak odpowiedzieć na pytania zadawane podczas próby dostania się do Raju. Egipcjanie wierzyli, że dusza najpierw zostaje osądzona a następnie czeka ją nagroda lub kara. Bardzo powszechny był też rytuał mumifikacji, który swój początek zawdzięcza opowieści o Secie i Ozyrysie. Wraz ze zmarłymi grzebano także ich majątek po to by niczego nie brakowało im na drugim świecie i by żyli w dostatku
